15-01-2014
Een van onze filmpjes die vanaf december te zien is op televisie, gaat over het babyluik. Een heftig filmpje! Het is gebaseerd op het babyluik bij ons project New BeginningZ. MAMA Tahiyya Hassim vertelt erover in deze blog.
Gastblogger Tahiyya Hassim, MAMA van project New BeginningZ
“In 2008 openden we ons babyluik, hier bij New BeginningZ in Pretoria. Ik herinner me nog goed hoeveel weerstand dat opriep. De meeste zorginstellingen in Zuid-Afrika vonden dat ik moeders aanmoedigde afstand te doen van hun baby’s door het hen zo gemakkelijk te maken. Ik had en heb een andere mening, en dat geldt ook voor al die kinderen en families wiens leven sinds 2008 veranderd zijn dankzij het babyluik.
Tot vandaag zijn er uit onze wijk in totaal 30 baby’s bij ons binnengekomen via het luikje. Het is dus niet zo dat er aan de lopende band gebruik van wordt gemaakt. Feit is wel dat sinds het luik er is, het aantal kinderen dat dood gevonden wordt in de omgeving aanzienlijk is gedaald. Politiebureaus in de buurt bevestigen dat. Ook in steeds meer andere steden in Zuid-Afrika duiken dit soort luiken op. Want de nood is zo hoog! Vooral onder jonge prostituees, vaak nog tienermeisjes, die door hun pooiers gedwongen worden hun baby weg te doen. In een groot deel van de gevallen gaat het om die meisjes en hun baby’s! Ons babyluik redt levens!
Sommige van de baby’s zijn teruggegaan naar familieleden, na onderzoek en bemiddeling van New BeginningZ. Maar de meeste baby’s zijn terechtgekomen bij geweldige adoptiefamilies. Deze kinderen hebben een tweede kans gekregen in het leven. Deze baby’s en hun families (biologisch of adoptief) kregen het cadeau van een ‘nieuw begin’.
Maatschappelijk werk
Een tijd lang werd het ons verboden baby’s aan te nemen via het luik. We moesten moeders in plaats daarvan doorverwijzen naar maatschappelijk werk. Dit heb ik twee keer gedaan. De eerste keer werd ik nog geen uur later gebeld door het politiebureau omdat er een baby was binnengebracht die gevonden was in het portiek van een flat hier vlakbij. Ik ging erheen en ja, het was dezelfde baby. De tweede keer was nog erger: een wanhopig jong meisje klopte aan, zwanger geraakt door een verkrachting. Ze kon niet naar haar baby kijken zonder herinnerd te worden aan die afschuwelijke beproeving… Ze huilde toen ze bij me wegging, omdat ze al drie keer bij maatschappelijk werk had aangeklopt maar ze haar niet konden helpen. Ik gaf haar mijn telefoonnummer en beloofde later die week met haar mee te gaan naar de maatschappelijk werkster. Die avond werd ik gebeld: weer was er een baby gevonden. Mijn zware hart voelde het al aankomen en ja, opnieuw was het dezelfde baby als ik die middag in mijn kantoor had gehad. Alleen was hij nu uitgedroogd, bijna bewusteloos en heel, heel, heel erg koud.
Dat was de laatste keer dat ik een wanhopige moeder de deur heb gewezen!
Moeders aanmoedigen hun kind te verlaten, het is het laatste dat wij willen. Maar ons babyluik moedigt moeders niet aan… Het redt de levens van baby’s die hoe dan ook verlaten zouden worden. Alleen nu niet op de vuilnisbelt, in plastic zakken of in het riool. Het luik is er voor absolute noodgevallen, voor moeders die werkelijk geen andere uitweg zien. Het is om erger te voorkomen…”