Project: James House - Houtbaai
PAPA: Fabio  
Opgericht in: 1986 
Partner sinds: 2006 
Waar: Townships van Houtbaai, Westkaap 
Aantal kinderen: 1.000 (met steun MAMAS), 4.000 (totaal) 
Bijzonder: De bewoners van de arme krottenwijken kijken uit op de heuvels waar de rijkste – vooral blanke – Zuid-Afrikanen en toeristen wonen. En andersom…

Het verschil kan niet groter: Houtbaai is het Wassenaar van Zuid-Afrika, terwijl de twee bijbehorende townships worden gekarakteriseerd door armoede, huiselijk geweld, werkloosheid en hiv/aids. In deze omgeving biedt James House kinderen een veilige plek en de kans om een beter bestaan op te bouwen. Het project vangt straatkinderen op, steunt tienermoeders, biedt naschoolse opvang en zorgt voor gezonde voeding, voorlichting, educatieve programma's en vaardigheidstrainingen.

Het project is vernoemd naar het jongetje James, dat in 1968 in Houtbaai om hulp vroeg. Hij zwierf rond op straat, omgeven door armoede, geweld, straatbendes en aids. Nergens in Houtbaai was een veilige plek waar James terechtkon. Wat begon met kleine James, is uitgegroeid tot een organisatie die de leefsituatie van honderden kinderen en jongeren in Houtbaai sterk verbetert! En hoewel het ‘rijke deel’ aanvankelijk enorme bezwaren had tegen de komst van James House, ziet men inmiddels hoe het project bijdraagt aan een betere omgeving.

Concrete ondersteuning en Safe Parks
Het werk van James House is in grote lijnen onderverdeeld in twee programma's. Het eerste daarvan is Isibindi’’: een programma dat families en kinderen helpt die te maken hebben met huiselijk geweld, ziekte en extreme armoede. Doel is te voorkomen dat kinderen weg moeten bij hun familie of uit hun gemeenschap. Hierbij staat de veiligheid van het kind uiteraard op de eerste plaats. Het Isibindi-programma biedt concrete ondersteuning in de vorm van voedselpakketten, scholing, kleding, therapie, voorlichting en training van ouders en verzorgers. Belangrijk onderdeel van het programma zijn de Safe Parks; een veilige plek waar kinderen na schooltijd spelen, eten en leren. James House heeft Safe Parks in de townships Imizamo Yetho en Hangberg.

Voorbereiden op baan of studie
Het tweede programma is ‘The Life Centre’. Jongeren draaien mee in dit programma om zich voor te bereiden op een baan of vervolgstudie. Het programma wil kwetsbare jongeren laten zien wat ze waard zijn en dat ze kansen hebben om zich te ontwikkelen! De jongeren krijgen voorlichting, onderwijs, begeleiding en ondersteuning. Voor jongeren met ernstige gedragsproblemen heeft James House het B.E.S.T.-programma opgezet (Building Emotionally Strong Teens): een intensief begeleidingstraject van zes maanden waarbinnen tienerjongens en -meiden werken aan vaardigheden, zelfvertrouwen en een visie voor de toekomst.

Lees meer over de PAPA van James House > 

De stank van vis hing zwaar in de lucht boven Hangberg. Jimmy was weer eens te laat voor school. Maar wat maakte het uit? Hij was altijd te laat. Jimmy was moe – tot aan zijn voetzolen. Moe en hongerig, moe van het arm zijn, moe van zijn moeders nieuwe vriend, moe van school, moe van het leven… Hij verlangde naar zijn oma, hij miste haar! Bij haar kon hij slapen, luisteren naar de wind en oma’s verhalen, een plek van rust. 

Pa

Zijn ‘pa’ was weer dronken gisteravond. ‘Pa’, een woord dat Jimmy het liefst uitspuugde. Zijn moeder eiste meer respect, maar de man was een eikel, een dronkaard, een pestkop en een loser in één. De ruzie gisteravond ging erover dat hij zijn salaris was kwijtgeraakt, bestolen in de trein. Jaja, vast nádat hij die flessen met drank gekocht had. Ruzie, geschreeuw, gehuil, net zolang tot de vrede weerkeerde met het geluid van zijn gesnurk. 

Janne-Lee

Jimmy voelde zich alsof hij pas net in slaap was gevallen toen Janne-Lee, de MAMA van James House, hem voorzichtig wakker schudde. Zijn moeder was vroeg de deur uit gegaan voor haar schoonmaakbaantje en ‘de pa’ snurkte nog steeds, languit op de bank en stinkend naar wijn.

Jimmy was moe, maar hij had een idee. Als hij alleen was, op een moment dat Janne-Lee niet in de buurt was, zou hij Ralf opzoeken. Ralf had een plan, en dat plan zou Jimmy meer geld geven dan hij ooit bij elkaar gezien had. Helemaal voor hemzelf, en zijn moeder, zodat ze misschien van die ‘pa’ af zouden kunnen. 

Misschien? 

Maar… Jimmy was niet alleen. Janne-Lee was gekomen en vandaag zou hij weer naar school gaan. En hij zou weer die maaltijd krijgen bij James House. En daar zouden mensen zijn waarmee hij kon praten, die zouden luisteren en die hem konden helpen. Hij moest toegeven: het ging een stuk beter op school sinds hij in het huiswerkklasje zat. Heel voorzichtig begon hij er een beetje in te geloven: dat ook hij voor meer was weggelegd, dat hij misschien inderdaad een opleiding kon gaan doen, zichzelf uit deze ellende kon werken, weg uit die armoede. Binnenkort zou iemand van James House gaan praten met zijn moeder en ‘pa’. Wie weet, misschien konden de dingen toch nog beter worden…

James House komt in de levens van meer dan 900 kinderen per jaar. Het project kijkt om naar kinderen als Jimmy, die het slachtoffer zijn van armoede en gebroken gezinnen, die het risico lopen af te glijden, voor wie de criminaliteit loert. James House begeleidt hen, thuis, op school en na school. Janne-Lee en de anderen bij James House peinzen er niet over Jimmy te laten gaan. Ook zij hebben een plan. Over een paar maanden start er weer een nieuw ‘BEST-programma’: een intensief begeleidingstraject van zes maanden waarbinnen tienerjongens werken aan vaardigheden, zelfvertrouwen en visie voor de toekomst. Net wat voor Jimmy!